2دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
چکیده
: مشکلات ناشی از شهرنشینی لجام‌‌گسیخته موجب شده تا الگوهای جدید برای زندگی بهتر و پایدارتر و تامین نیازهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی ساکنان پیشنهاد شود. محله‌های همزیست الگویی از مسکن متکی بر روابط اجتماعی و همیاری هستند که با اتکا بر مشارکت جمعی، فضاهای عمومی مشترک، حفظ مالکیت خصوصی و حفاظت محیط‌زیست، شیوه های پایداری از مسکن را برای ساکنان خود پیشنهاد کنند. هدف این مقاله معرفی ساختار محله‌های همزیست و مولفه‌های پایداری این شیوه سکونتگاهی است. مقاله با استفاده از مرور منابع کتابخانه‌ای و الکترونیکی و به روش توصیفی-تحلیلی نوشته شده و نتایج آن نشان می‌دهد محله‌های همزیست، الگوی سکونتگاهی پایداری را برای ساکنان خود فراهم می‌کنند و شاخصهای پایداری آن در قالب چهار مولفه تقویت شبکه‌های اجتماعی و انسجام اجتماعی، تقویت رفتارهای دوستدار محیط زیست و مصرف کمتر، ایجاد حس سلامت در ساکنین و شمول و عدم شمول اجتماعی محله در آنها قابل شناسایی است. در تطبیق الگوی محله همزیست در کشور ایران نیز می‌توان از ویژگیهای شهرهای سنتی ایرانی-اسلامی در تلقیق با مولفه های پایداری محله های همزیست بهره گرفت.
Cohousing communities, introduction of sustainable community
نویسندگان [English]
K. Ziyari1؛ B. Habibiyan2
چکیده [English]
Abstract: Problems of unbridle urbanization have led to propose new models in order to better and more sustainable life and prepare social, economic and cultural needs of residents. Cohousing communities are housing models, which based on social communication and cooperation that propose sustainable types of housing for their residents rely on social participation, public spaces, protect private ownership and environmental protection. The purpose of research is to introduce cohousing model and its structure and so investigate dimensions of it. The research was conducted by reviewing librarian and online resources and descriptive-analytical method. The results imply that cohousing communities prepare sustainable housing models for residents and its' sustainability indexes including four components of strong social networks and social cohesion, encouraging pro-environmental behavior and lower consumption, producing a sense of well-being amongst cohousers and social inclusion and exclusiveness can be identified. In adjusting cohousing pattern with coexist cities of Iran, Iranian-Islamic characteristics of classic cities can be used in combination with sustainability components of cohousing communities.
کلیدواژه‌ها [English]
Keyword: community, cohousing, urban sustainability, social participation
ابتدای صفحه